Henrik Freischlader
Gepubliceerd door André Wittebroek in Album van de week · zondag 03 jan 2021
Elk jaar brengt de Henrik Freischlader Band wel een album uit en deze nieuwe heet Missing Pieces. Het eerste wat opvalt wanneer je het album in handen hebt is de schitterende uitvoering ervan. Een prachtige klaphoes met een zeer kunstzinnige cover ontworpen door Caroline Sandmayer. Een tekening waarin een zakenman geldbiljetten uit de geldboom plukt met opengewerkte voorkant. Moeilijk uit te leggen. Nooit zoiets gezien bij een hoes. Er zit geen tekstboekje in die vorm bij maar inlegvellen waar de tekst op staat met kleurenfoto’s met natuuropnames. Natuurlijk gaat het om de muziek maar Henrik vindt dat de muziek een goede en bij de teksten passende hoesuitvoering verdient. Zijn teksten zijn net als op zijn vorige cd Hands On The Puzzle maatschappijkritisch en gaan over hoe de mens in deze tijd met elkaar en de wereld omgaat. Achter elke songtekst zit een verhaal wat er toe doet. Weer valt op, wanneer je de teksten leest hoe goed zijn Engels en woordkeus zijn. Bijvoorbeeld zinnen zoals: “Just when my broken boat was sinking, I swam back to you.” in I want To Thank You. Omdat de teksten zeer belangrijk zijn voor Henrik ( hij schreef alles zelf) deze aandacht ervoor en terecht.
De bandbezetting is dezelfde als op Hands On The Puzzle en Missing Pieces kan volgens mij wel gezien worden als een vervolg erop. Hands On The Puzzle had hetzelfde thema: Omgang mens met elkaar en de aarde.
Nu de muziek: Het album opent met het ingetogen, beeldende, instrumentale Opening met gitaar en orgel dat naadloos overgaat in New Beginning waar de stem van Henrik invalt met die typische eigen gitaarstijl van hem. Moritz Meinschäfer op drums, Roman Babik op orgel en Armin Alic op bass leggen een heerlijke basis waarop Henrik een schitterende solo kan plaatsen naar de climax, en weer terug naar het ingetogene. Mooie opbouw. Daarna komt het uptempo funky Power To the Peaceful met stuwende bas, lekkere riffs, sax (Marco Zügner) en mooie koorzang. Scheurende solo op het eind, korte break weer en over naar het rockige Let The People Be Free. Stevige gitaarriff, mooie groove. (Tekst kan zo op de politiek slaan, over Trump, Poetin, en dergelijke eigenbelang machthebbers). Topsong. Het verrassende staccato-achtige Another Missing Piece heeft een eigen ritme, door bas, de drums en sax, met mooi orgelwerk van Babik. Het gaat verder met het wat jazzy Justice Blues. Heerlijke laidback ritmes wisselen elkaar af. Prachtige combinatie toetsen / stem, daarna stem en saxofoon. Met puntig, hoekig gitaarspel in middenstuk. Funky gaat het verder met It Ain’t Funky dus juist wel funky.. Fijne groove en topsaxofoonsolo van Marco Zügner, diepe bas, orgel en strakke drums. De zalige slowblues I Wanna Thank You met fel puntig gitaarspel komt daarna. Wow. What Have I done To You heeft zware donkere riffs in combinatie met Hendrik’s stem geeft hier een donker, depressief intro. Veel frusterende zang en een scheurende, bijtende gitaarsolo over de situatie. De frustratie, machteloosheid knalt uit de speakers! Growing Up is zo’n echte Freischlader nummer, zo herkenbaar. Wisselende melodieën, zijn stem en de breaks. Een ingetogen middenstuk met fijne keys, diepe baslijn, passende drums en saxofoon. Goede tekst ook. One And One Is One groovt heerlijk en klinkt soms een beetje poppy door het refrein. Het eind is wat aan de lange kant door steeds hetzelfde deuntje. Het voorlaatste nummer begint weer rustig. Het acht minuten durende We Used To Be Happy is een triest lied en heel gevoelig gezongen. Rustig gitaarspel en dito begeleiding. Een echt luisterlied: op de bank met een drankje en kaarsen. Het laatste nummer is Walking In The Shadow Of The Spotlight en is weer uptempo. Het gaat over de schaduw van de spotlight, dat je je eigen weg moet volgen en niet altijd moet doen wat men van je wil. “I got news for , blues for you, ain’t gonna do what they want me to”.
Conclusie: Die laatste zin zegt veel over Henrik Freischlader: Hij volgt en gaat zijn eigen weg en niet de weg die de muziekwereld hem wil opleggen. Daarom heeft hij een compleet eigen stijl in de bluesmuziek. In dit album zijn tekst en muziek even belangrijk Geen stereotype12 bar blues maar een fantastisch creatieve muziekstijl. Hoe vaker je luistert hoe beter het wordt. Topalbum!
Line-up: Henrik Freischlader: guitar, vocals Moritz Meinschäfer: drums Armin Alic: bass Roman Babik: keyboards Marco Zügner: Saxophone
Source: Blues Magazine - https://www.bluesmagazine.nl/recensie-henrik-freischlader-missing-pieces/
