Nick Cave & Warren Ellis
‘Carnage’, het nieuwe album van Nick Cave & Warren Ellis, werd opgenomen gedurende een periode van enkele weken tijdens de lockdown. Cave beschrijft het album als "een meedogenloze, doch zeer mooie plaat, genesteld in een gemeenschappelijke catastrofe". Hoewel Cave & Ellis samen al vele soundtracks hebben gecomponeerd en Ellis al lange tijd lid is van The Bad Seeds, is dit de eerste keer dat ze een volwaardig album als duo uitbrengen.
Het sonische en lyrische avontuur van Cave & Ellis gaat snel verder op 'Carnage', een album dat bijna per ongeluk tot stand kwam in de downtime die werd gecreëerd door de lange, angstige, wereldwijde noodsituatie. 'Carnage' is een album voor deze onzekere tijden - doordrongen met momenten van gedistilleerde schoonheid en dat resoneert met een bijna tartend gevoel van hoop.
De creatieve chemie van Cave en Ellis is geworteld in hun lange geschiedenis van het maken van muziek, zowel als partners als individuele artiesten. Ze kruisten elkaar voor het eerst in 1993 toen Ellis viool speelde op verschillende nummers voor het Nick Cave & The Bad Seeds-album 'Let Love In', waarna hij zich bij de band voegde als fulltime lid. De twee speelden ook samen in Grinderman, opgericht in 2006, en hebben samen talloze film-, tv- en theatersoundtracks gecomponeerd en opgenomen.
Volkskrant recensie (Gijsbert Kamer)
Nick Cave laat op Carnage zijn stem als vanouds briezen, wanhopen en intimideren ★★★★☆
In zijn nieuwsbrief The Red Hand Files had Nick Cave het al aangekondigd: de uitverkochte tournee met zijn Bad Seeds kon door corona niet doorgaan, dus ging hij met violist en vaste waarde van de band Warren Ellis de studio in voor het maken van een plaat die hij zelf omschrijft als ‘brutal but very beautiful’.
Maar dat Carnage vanaf donderdagmiddag ineens op alle streamingplatforms valt te beluisteren, is toch een verrassing. Een beperkt aantal journalisten kreeg het album een dag eerder in de mailbox.
De eerste indruk is dat van een fraai, weerbarstig album dat net als het in 2019 met de Bad Seeds gemaakte Ghosteen het resultaat lijkt van improviseren en zoeken naar nieuwe songsstructuren.
Maar Carnage lijkt minder uitgedacht. Afgeronde liedjes, daar doen Cave en Ellis niet aan. Elektronica, strijkers, pulserende drumcomputers, piano en zangpartijen die soms tot koorgrootte worden uitvergroot, ontdoen Carnage van de soberte die Caves recente albums kenmerken. En Cave laat zijn stem briezen, wanhopen en intimideren zoals we hem dat lang niet meer hebben horen doen.
Daar heeft hij op Carnage (‘Bloedbad’) alle reden toe, want zijn teksten laten een dolende ziel horen. Alleen achtergebleven wachtend op genade van de Hand of God, zoals het openingsnummer heet. De eerste regels: ‘There are some people trying to find out who/ There are some people trying to find out why/ There are some people that aren’t trying to find anything/ But that kingdom in the sky’.
Dat ‘kingdom in the sky’ keert in diverse nummers terug. Veel goeds heeft het niet in petto, lijkt het. Caves teksten zitten vol hallucinerende beelden en bijbelse referenties die je niet snel loslaten. ‘I am a Botticelli Venus with a penis’, declameert hij in White Elephant. Boeken van Flannery O’Connor en beelden van een tapdansende Fred Astaire worden even makkelijk opgeroepen met muziek die meer dreigt dan troost.
En een enkele keer irriteert die muziek zelfs. Je schrikt je een ongeluk als Cave en Ellis in koorzang halverwege White Elephant met een inhaakmomentje het ‘kingdom in the sky’ aankondigen, dan springt het glazuur echt even van de tanden. Komisch bedoeld of ernst? Je weet bij Cave vaker niet zeker wat de intenties zijn. Dat maakt zijn werk ook na meer dan veertig jaar altijd weer interessant.
Carnage is ondanks enkele mindere momenten en soms rommelige, overdadige arrangementen, toch weer een indrukwekkende toevoeging aan Caves imposante oeuvre. Hij besluit met de woorden ‘what doesn’t kill you just makes you crazier’. Daarin lijkt hij te berusten wanneer we hem met stemmige pianonoten horen meeneuriën. Wij weten het nog niet zo zeker met dat ‘kingdom in the sky’ van hem, en zetten het album nog een keer op.
